Zaterdag hebben we de putten gevuld met water; dan kunnen we de standpijp terug brengen. Het heeft even wat om handen gehad maar het is me dan toch gelukt. Eerst kwam er gewoon niets uit de waterslang; het spoot gewoon aan de standpijp de straat op. Ik heb de darmen dan maar eens omgedraaid en toen werkte het wel (ik ga niet uitzoeken waar het probleem lag).
Men had de energiebocht en alle bochten voor de leidingen in de waterput gesmeten. No problem dacht ik bij mezelf, die halen we er wel effe uit. Met volle moed ben ik toen in de put gesprongen, heb alles er uit gegooid en toen... kon ik er niet meer zo makkelijk uit. Tjongejonge... ik heb staan vloeken en tieren om er uit te geraken. Mijn volledige armen liggen open van het schuren tegen de betonnen zijkant van de toegang. Dus een gouden raad : kruip nooit alleen in een water put !!!
Tijdens het vullen dan maar op zoek gegaan naar de wachtbuizen die de vriendelijke mensen van de grondwerken hadden aangebracht. 1 ding waren ze vergeten: het einde vrij laten. Ik wist dus niet waar de buizen eindigden en ben op goed geluk beginnen graven. De laatste plaats waar ik heb gegraven lagen ze natuurlijk :-( Het einde heb ik nu gevonden maar ze liggen nog niet allemaal vrij. (het zijn er 5 die boven elkaar liggen. Ik moet de voorlaatste hebben voor de aansluiting van de electriciteit. De buizen eindigen natuurlijk net voor een stuk grond waar veel overschotten van beton, cement en stenen zitten. Ik zal dus volgende week met een pikhouweel moeten teruggaan. Dan ga ik wel een fles water mee pakken want dorst dat ik had !!!!!
Nu ben ik dus wel zo stijf als nooit tevoren... als je niet gewoon bent van met je handen te werken, dan moet je afzien. Amaai mijn voeten !! (en mijn armen, mijn benen, mijne rug, mijn schouders,....)
Voor de aanleg van den hof ga ik toch een bobcat huren zenne.
